well hello there

Γειά σου μωρό μου. Επιτέλους ανταμώνουμε.

Δεν ηξέρα πως πίσω σου έκρυβες τον Aidan γδυμνό.

Tέσσερεις καρδούλες. Κι άλλες τόσες. Κι άλλες δεκαδύο.

χασταγκ ότιθυμασαιχαιρεσαι.

Ήσαντο Ιούλιος του 2004 κι οι Stellastarr παίζανε στην Αθήνα. 

για την τιμή των όπλων.

Πάνε εννιά μήνες, ναι πάνε. Και πριν από αυτό άλλοι έξι ξέρω γω. Η φάση είναι πως έρχομαι συχνά εδώ κι ανοίγω το ημερολόγιο..όταν δε θυμάμαι πότε ήταν εκείνο το λάιβ..πως λένε εκείνη τη ριμαδομπάντα που άκουσα μία φορά το 2008 κι είχα ενθουσιαστεί..αν ήταν ο Επιστημονικός Υπολογισμός ένα από τα τελευταία μαθήματα που μου είχαν μείνει για πτυχίο στο πολυτεχνείο..

Και πολλά έχουνε γίνει μέσα σε αυτούς τους κάμποσους μήνες, είναι γεγονός.. Πήρα το doctorate μου, έφυγα από την Ολλανδία και γύρισα στην Αθήνα μέσα σε μία ημίτρελη κατάσταση, ήρθα στη Στοκχόλμη, βρήκα δουλειά, δουλειά πακέτο με το απαραίτητο μισθο_κομμιουτινγκ_και_καθημερινά_μπινελίκια. Μετά από 3+4, σύνολο 7 χρόνια αναχωρήσεων την Παρασκευή και επιστροφή την Κυριακή με κτελ, τρένα κι αεροπλάνα.. οι Κυριακές ευτυχώς έχουν πια  μόνο την κλασική ξενέρα-κατάλοιπο των μαθητικών χρόνων.

Κυρία, δηλαδή, με τα όλα της.

Στη Σουηδία η φάση είναι πως δύσκολα θα έχεις αλκόολ στο σπίτι αν δεν το εχεις προγραμματίσει. Έτσι, αυτή τη στιγμή είναι λες και είμαι πίσω στην Πάτρα φοιτήτρια που είχα μόνο ούζο, γιατί το ούζο είναι σαν τη μουστάρδα στο ψυγείο. Θα έχεις. Θα έχει μείνει από άλλη φορά. Ε, το ούζο μπήκε στη βαλίτσα μαζί με ένα λικέρ μαστίχα πριν γυρίσω Στοκχόλμη από Ελλάδα μετά το πέρας της άδειάς μου πριν λιγες μερες, καθότι ΚρητοΧιώτικη οικογένεια και ούζο,μαστίχα,γλυκα κουταλιού είναι κάτι σαν το κωλόχαρτο στο σπίτι μας. Θα έχει. Αν δεν έχει (μπαντ λακ), θα έχει σε λίγο. Ε τώρα έχει και το σπίτι μας στη Στοκχόλμη.

Με διακοπές που ήταν σαφώς όχι αρκετές, κακά προγραμματισμένες και ιδιαίτερα περίεργες. Η Άρτεμις ζήτησε πριν φύγουμε από Αθήνα για Δονούσα να γράψω σιντί για το αμάξι. Στην Αθήνα ζούνε μόνα τους πια το λαπτοπ και το ντεσκτοπ που είχα στην Πάτρα. Η μουσική μου έχει αδιαμφισβήτητα κολλήσει σε αυτήν την περίοδο..και στην προκειμένη περίπτωση δεν είχα κι άλλη επιλογή. Ντάξει εκεί ζούνε κι όλα μου τα σιντιά που δε με ακολούθησαν σε καμία μετανάστευση, ούτε στην Ολλανδία ούτε στη Σουηδία. Αλλά 3 ώρες πριν την αναχώρηση…τι μιξ να κάνεις με τα σιντί.. (πάρε τα σιντί μαζί ρε βλήμα.) Γράφτηκαν σιντιά..το ένα εκ των τριών που ήταν όντως μιξ..δεν κάηκε σωστά.. το ανακαλύψαμε πολύ αργά, ήδη στο νησί. Yeasayer ήταν το άλλο και μόνο αυτό ακούσαμε 2-3 κομμάτια τη φορά γιατί δεν προλαβαίνεις κι άλλο με 12 χιλιομετρα δρόμο ολο κι ολο (ναι, δε χρειαζόταν να το πάρουμε το αμάξι). Άρτεμη, έμαθες να τραγουδάς το 2080;

Πριν κανενα μήνα σε μία κλασική σαββατιάτικη βόλτα στα (πανάκριβα) δισκάδικα της Στοκχόλμης, που ένας θεός ξέρει τι έψαχνα στα καφάσια με το “I”, έπεσα πάνω σε live au Zenith των Indochine. To πήρα εννοείται. Το κόλλημα με τους Indochine το καλοκαίρι του 2009 (εεε..φυσικά το 2009.) είναι ανεκδιήγητο. Με το που έπαιξα το δίσκο λες και. Ξέφρενος χορός αν μη τι αλλο.

Κι ενα ποστ που διακόπηκε με ένα 2ωρο σκάιπ.

Κι ένα. δύο. τρία. γεια μας.

warriors.

ένα παλιό αγαπημένο warrior

 

κι ένα πιο καινούριο αγαπημένο warrior

 

Διαλιέχτε και πάρτε.

εεεεεεεεεε το Βασιλάκη πως εμεγάλωσε.

Ακούω το καινούριο Smashing Pumpkins.. να.. εδώ http://www.spoceania.com, και το ακούω προσεκτικά σχετικά και έχει κάποια συμπαθητικά σημεία.. τέλος πάντων σκόπευα να έρθω να γράψω πως βρε καλώς το Βασιλάκη τον Κόργκαν που’χε χαθεί και σαν τα χιόνια.. εν τω μεταξύ, ένα τραγούδι μου κινεί το ενδιαφέρον (το Pale horse) και γυρνάω να κοιτάξω ποιο είναι.. και αντιλαμβάνομαι πως εκτός που το album το λένε Oceania.. ένα τραγούδι το λένε The Celestials.. κι ένα άλλο Panopticon.. και σκέπτομαι.. ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ρε Βασιλάκη; Σύμπτωση είναι ή κάνεις μνεία στους Isis? Τι θες να μας πεις Βασιλάκη; Τέλος πάντων δεν ξέρω τι κάνει ο Βασιλάκης, φυσικά βέβαια δεν είμαι η μόνη στα ίντερνετς που το πρόσεξε..βρήκα κάμποσα ποστς με τίτλο Billy Corgan hearts Isis και γέλασα, δε θα σας το κρύψω..

Ένιγουεη. Είναι μια γλυκιά διαδικασία αυτός ο δίσκος. Δεν είναι γλυκός ο δίσκος. Αλλά η διαδικασία..να βάζεις να ακούσεις καινούριο δίσκο Smashing Pumpkins έχει κάτι πολύ γλυκό από μόνη της.. Παρ’όλ’αυτα.. έχω ξεχάσει να ακούω Smashing Pumpkins.. αλλά πλάκα έχει!

Well.. it’s not that I don’t want to work..

Μεταξύ πολύ κακού καφέ σήμερα, συναδέλφων που μπαίνουν μαζικά στο γραφείο μετά από μήτινγκ (στο οποίο δεν πήγες, εγώ δηλαδή) και πρέπει να βγάλεις τ’ακουστικά να πεις goede morgen κι άμα είσαι τυχερός να τα ξαναβάλεις αμέσως αλλιώς θα σου πούνε κανα κονγκρατσουλέησον με απαραίτητη -όρθια- χειραψία για την εθνικάρα του Σαββάτου και τον Χιόρχο Καραχούνη..junge_junge_grote_drama, χρότε ντράμα ο Καραχούνης.. όχι τα χτεσινοβραδινά αποτελέσματα..αχ.. μεταξύ μας πρέπει να ξανακουμπώσεις και το κουμπί του τζην τώρα που γέμισε κόσμο το γραφείο.. ανάμεσα σε 15 .tex αρχεία και τελευταίες διορθώσεις για να κατατεθεί το πέηπερ.. μετά την πρωινή καταιγίδα και τη σκατίλα στον ουρανό, βγαίνει ένας έρμος ήλιος, κάτι σαν ήλιος.. κι έρχεται ο παπάρας και μου κλείνει τη γρίλια; μη μας κάψει; αχ.

Ανάμεσα σε όλα αυτά τα πολύ κακόμοιρα -είναι η αλήθεια- τέλος πάντων.. είναι στην επανάληψη κάποιες μέρες τώρα τούτο

Με τους Reigning Sound είχαμε πολλά πάρε δώσε πριν 3 χρόνια τέτοιο καιρό. Ωραία. Με κάτι πρωινούς φραπέδες και διαβάσματα για εξεταστικές.. Τώρα αλλιώτικα. Κύκλοι ανά τρία χρόνια, το έχω παρατηρήσει. Τα τρία. Αναρωτιέμαι για τα τρία χρόνια μπροστά.

Εύχομαι καλά κουρά(δ)για, όλοι τα χρειάζονται τα κουράγια.

obits

πόσο κρίμα που δεν τους ήξερα όταν τους είδα λάιβ…

 

κάρεν

Ξύπνησα σήμερα Κυριακή κι έχω κολλημένο στο μυαλό μου το China Girl.. Με το που το βάζω βέβαια, περνάνε πολύ γρήγορα άλλα από το μυαλό μου, τόσο γρήγορα που δεν είμαι καν σε θέση να θυμηθώ τι είναι αυτό που πέρασε κι έφυγε.. Και σίγουρα πιο πολύ, θυμάμαι το ένα τραγούδι μετά το άλλο, επειδή ήταν γραμμένα σε κάποια κασέτα ή cd μαζί.. Πόσο καιρό έχεις να ακούσεις Housemartins και Inspiral Carpets, ε; ε; Εγώ είχα ΠΟΛΥ. Μαζί με τέτοια, είμαι σίγουρη ότι πήγαινε πακέτο κάποιο τραγουδάκι από Go-Betweens.. δεν μπορώ να θυμηθώ.. ψάχνω ψάχνω ψάχνω δε βρίσκω.. στο τέλος φυσικά κερδίζω το ίντερνετ (γιατί πάντα το κερδίζω.-) και είναι το Karen..

Μια κλασική playlist του RockFm πριν καμιά δεκαριά χρόνια δηλαδή..

dreamt about it.

Φτωχέ μου αναγνώστη.. σου έχω πει για τους At the Drive-in. Θα σου ξαναπώ άμα δε βαριέσαι. Για τη σχέση μας. Τα φτιάξαμε όταν ήμουνα 16.. Χωρίσαμε όμως, όχι επειδή δε θέλανε να είναι μαζί μου -αλίμονο!-, αλλά επειδή δε θέλανε να είναι μεταξύ τους μαζί.. Άσχημη κατάσταση.. σου τα έχω ξαναπεί φίλε αναγνώστη.. Σου έχω αναφέρει κιόλας φίλε αναγνώστη, μία λίστα που είχα στα νιάτα μου, εκείνη την εποχή.. μία λίστα με μπάντες που θα ήθελα να δω λάιβ αλλά δυστυχώς δεν το έβλεπα πιθανόν. Tα αγόρια μου ήταν σε αυτή τη λίστα λοιπόν, πρώτη μούρη, γιατί είχαν αποφασίσει να τα σπάσουν κι έτσι να διαλύσουν αυτήν την υπέροχη σχέση που είχαμε, που παρ’ότι ήμουνα μικρή, το έβλεπα πως πηγαίναμε για γάμο. Μέχρι και τούτη την ταπεινή σελίδα την ονομάσαμε μαζί.. Ξέρετε τώρα.. μεγάλωσα, έκαμα άλλες σχέσεις, αλλά τα αγόρια δεν τα ξέχναγα.. Βλεπόμασταν που και που, ειδικά με τους δύο μαλλιάδες. Με τους άλλους ψιλοχοντροχαθήκαμε. Έτσι με τους Mars Volta είχαμε μια ελεύθερη σχέση, τα τελευταία χρόνια πάλι άρχισε να γίνεται και πιο ιδιαίτερη.. καμία σχέση δηλαδή με τα πρώτα χρόνια της σχέσης μας, που σκοτωνόμασταν διαρκώς και τους απειλούσα ότι δεν πρόκειται να με ξαναδούν αν δεν τα βρίσκανε ξανά με τους υπόλοιπους, να γυρίσουμε κι εμείς στην παλιά μας σχέση, να γίνουμε οικογένεια, να κάνουμε παιδιά. Ε τα τελευταία χρόνια τα είχα παρατήσει με τις απειλές.. είχα αρκεστεί στους δυο τους, στην τελική δεν ήθελα να τους αφήσω και γεροντοπαλήκαρα, αποφάσισα να βάλω το παρελθόν στην άκρη και να κοιτάμε οι τρεις μας τα άλμπουμ από την παλιά μας σχέση και να χαμογελάμε πλάι στο τζάκι, κάτω από την υφαντή κουβέρτα, πίνοντας φασκόμηλο.

Δε θα σας πω ψέμματα.. σε καμία περίπτωση δεν είχα στο μυαλό μου πια ότι μια μέρα μπορεί να με παίρνανε να μου πούνε “Θέλξη, τέρμα τελείωσε.. ήρθε  η ώρα.. έχουμε ωριμάσει πια.. είμαστε μεγάλα παιδιά.. Κάνουμε το πρώτο βήμα.. Αποφασίσαμε να βάλουμε στην άκρη τις νεανικές μας κόντρες και είπαμε να σμίξομε. Για την ώρα δεν ξέρουμε τι θα γίνει μαζί σου, αλλά σε σκεφτόμαστε και οι πέντε. Για την ώρα θα μείνουμε μεταξύ μας στην Καλιφόρνια.. Μπορεί να έρθουμε να σε βρούμε στην Ευρώπη όταν ανοίξει ο καιρός..Θα δούμε Θέλξη, έχε πίστη… ”

Έτσι μου είπαν, αλήθεια σας λέω. Βούρκωσα, έκλαψα, ζήτησα εξηγήσεις.. Τι να κάνω.. Θα περιμένω να δω.

http://www.atdimusic.com/

σας την έφερα;

Δυο πραματάκια ήρθα να πω, μη μου ξεβολεύεστε.. Ίσως και τρία, τώρα το χέρι μου δεν το κόβω.. Τρία σαββατοκύριακα σερί ξυπνάω κι έχω στο μυαλό μου το Ideal Crash των dEUS.. όχι άλλες μέρες.. τα Σάββατα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά συνέβει.

Grails. Τους θυμήθηκα. Τους είχα αφήκει στη γωνίτσα τους, μαζί με πολλά πράματα.. αλλά άρχισα να τους ακούω πάλι τον τελευταίο καιρό.. και θυμήθηκα ότι τους είχα δει λάιβ στην Αθήνα, μάλιστα με εισιτήριο που είχα κερδίσει. Το είχα ξεχάσει τελείως, προφανώς επειδή δεν έλεγε και πολλά το λάιβ.. αλλά σιγά σιγά το θυμήθηκα το λάιβ. Όχι τη μουσική τόσο, απ’αυτό θυμήθηκα τους Afformance που είχαν ανοίξει και τιωραίαπουτανεπουτανεπουτανε.. και ότι κάτι είχαν παίξει οι Grails που πολύ με είχε αρέσει αλλά δεν το ήξερα.. και τώρα σκέφτομαι ότι μάλλον θα ήταν κάτι από το Deep Politics, που τότε δεν είχε βγει ακόμα. Τώρα λέω μάλλον θα ήταν το Almost grew my hair.. Mάλλον αυτό θα ήταν.

Σήμερο, Explosions in the sky. Είδα το βίντεο του Last known surroundings.. και είχα μία ιδιαίτερη δυσκολία να αποφασίσω αν στο βίντεο κυριαρχούσε το illustration (δε λέω animation, λέω illustration το νου σας) ή το κομμάτι.

Δεν κατέληξα κάπου, αλλά χεστήκατε. Κι αυτό το λάιβ το θυμήθηκα. Αλλά αυτό δεν το είχα ξεχάσει, εντάξει.. ήταν μία αποκαλυπτική βραδιά στο Αν πριν από 1,2,3 και μισό χρόνια. Δώστε μου μισό λεπτάκι να ανάψω ένα τσιγάρο. Μη φεύγεις, θα πω κι άλλα.

Έβαλα να ακούσω όλους τους δίσκους τώρα να τους θυμηθώ. Δε θυμάμαι ποιός απ’όλους τους ενδιάμεσους δε μου πολυάρεσε.. αλλά θυμάμαι ότι το Take care, take care, take care μου είχε αρέσει (κι ακόμα μου αρέσει όπως φαίνεται), γιατί οι εξπλόζιο είχαν γυρίσει στο παλιό τους μοτίβο. Οι εξπλόζιο θα παίξουν κάπου εδώ τριγύρω στις Κάτω χώρες κάπου σύντομα.. μπορεί και να.

Ον άδερ νιους, δερ ιζ νοτ ματς. Είδα Morkobot, White Hills και Ufomammut πρόσφατα και πολύ ωραία ήταν κι αυτά. Πήγαινε καιρός που είδα κιθαρίστα να λιώνει στον ιδρώτα. Για τους Ufomammut λέω. Η μουσική αγρανάπαυση συνεχίζει με τρομερή επιτυχία και δεν μπορώ να τη σταματήσω, αλλά μια μέρα.. που θα πάει..

Σήμερο άλλαξε η ώρα και θα αρχίσει να νυχτώνει από νωρίς εδώ στις άγριες στέπες του Αιντχόβεν. Δεν είναι στέπες, το ξέρετε, αλλά είπα να σας ρίξω λίγη στάχτη στα μάτια.